Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: “Η ταινία πραγματεύεται τη διαβρωτική επίδραση που ασκούν, σε μια σχετικά προχωρημένη ζωή, αυτά τα οποία οι ψυχολόγοι ενδέχεται να αποκαλούν ‘απωθημένα’, ενώ εγώ προτιμώ να τα συγκεντρώνω στην ωραία ελληνική λέξη ‘καημός’. Η πιο ‘ρεαλιστική’ και πιο συνοπτική… σύνοψη που μπορώ να δώσω για τη μυθοπλασία της ταινίας είναι: ‘Ένας άνδρας έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του’, αλλά αυτή η διατύπωση (και εδώ μπαίνει το φανταστικό) πρέπει να διαβαστεί και κυριολεκτικά.”